Een oma die boeken schrijft

Mijn eerste Elfenmeisjes boek werd twee maanden voor onze jongste kleindochter geboren. Het hele idee voor het schrijven van dit boek was
ontstaan door de andere drie meisjes, Lotte, Esmee en Nina. De namen van de oudste twee, Lotte en Esmee, vormen samen de naam van mijn
hoofdpersoon Loesje, Nina is de andere hoofdpersoon, Nikki. Het boek is ook opgedragen aan mijn kleine meisjes met een vraagteken voor het kleintje dat nog veilig in de schoot van haar moeder groeide. 

Elfjes als kleinkinderen

Na een klein jaar kwam het tweede deel uit en daarin komt baby Bibi voor al Bindi, het zusje van Nikki. Deel drie is mede bedacht door de oudste drie kleindochters, Bibi was nog veel te klein. Zo leuk om te zien hoe zij Floortje hebben bedacht, niet alleen de naam maar ook hoe ze eruit moest zien.
Verder vonden ze dat zij een elfje moest worden dat kon toveren. Tijdens het schrijven heb ik zeer regelmatig voorgelezen wat ze nu weer beleefden,
die elfjes van oma. Dat schept een heel bijzondere band. 

Voorlezen op scholen

Met veel plezier heb ik op de verschillende scholen in steeds weer andere klassen voorgelezen en de geboorte van een boek laten zien door geprint
papier, losse illustraties en een voorbeeld van de cover te laten zien. Geweldig die snoetjes. Nu de jongste ook op school zit heeft ze me al een
paar keer gevraagd bij haar te komen voorlezen maar helaas gooit ook hier corona roet in het eten. Maar wat in het vat zit verzuurd niet, dus zodra er
een mogelijkheid is sta ik op school.  

Geboorte van een boek

Nu is oma weer een boek aan het schrijven, een ander boek ditmaal en de geboorte van dit boek is aanstaande. De vreugde toen ik zei dat ik aan het
schrijven was, jippie weer een boekje over Loesje en Nikki. Mogen wij weer een elfje bedenken? Toen moest zeggen dat dit boek niet voor hun was. Pfff, dat viel niet mee. Steeds als we elkaar zien vragen ze of ik nog aan het
schrijven ben. Dus toen ik vertelde dat het boek klaar is, begonnen ze te juichen. Tot ik ze eraan herinnerde dat het toch echt een geen boek voor hun was. Dat vinden ze maar raar. Oma die na vier kinderboeken ineens iets
anders schrijft.

Een schrijvende oma

Stiekem zijn ze ook heel trots op me, laatst had ik een vriendinnetje in de auto en die vroeg plompverloren: ‘Ben jij die oma die boeken schrijft?’
Waarop ik beaamde dat ik dat was. ‘Met een pen?’ Was de volgende vraag en ik lachen natuurlijk en verteld dat
het schrijven toch echt wel op de laptop gebeurde. 

Een ‘grote mensen’ boek

Even bij de les blijven, ik dwaal weer af. Mijn eerste ‘grote mensen boek’ komt er dus bijna aan en dat is zo spannend. Zo heerlijk om ook dat met mijn inmiddels niet meer zo kleine meisjes te kunnen delen. Alle vier kunnen ze heel goed tekenen, daar ben ik best wel jaloers op en dat weten ze ook. Ik heb ze gezegd dat ik een vierde deel van de Elfenmeisjes schrijf als een van hen, of misschien allemaal wel, de illustraties maken. Ik wacht rustig af, geniet van de geboorte van Verkeerde keuzes en misschien, heel misschien vul ik die tussentijd wel met het schrijven van nog een ‘grote mensen’ boek.